Onze overleden maatjes

Jullie te kennen vond ik fijn, jullie loslaten dat deed pijn.

​Monro  2008 - 2017
Wat was ik verliefd op dit manneke. Stoer, vrolijk, trouw, spontaan, open voor mens en dier, een klein mensje zoals je altijd bij mij aan tafel zat. Wachten als ik naar de wc ging. Ook in de groep, een standvastig zekere leider, een Teckel zoals een Teckel hoort te zijn.
En je blaf, dan moest ik even denken wie is dat, omdat je dat alleen deed wanneer het echt noodzakelijk was. Een kleine foto kreeg ik van een pup van een maand of 5 al je nest genoten waren er nog. Tjonge toch maar even gaan kijken, geld laten we thuis ik wilde niks kopen. Daar aan gekomen, het was net een snoep winkel, stoere reuen en 1 teefje in wild en rood. Toen kwam jij binnen, ik was gelijk verkocht, je heerlijk kop en je dikke poten en die rug. Dus mee ging je, geen twijfel meer mogelijk. Niet te houden de eerste maanden vol bravoure, je nam niet eens de trap je sprong gewoon de keuken in. Toch eerst maar even naar het teckelhuis je rust vinden, na een paar maanden opnieuw in huis, samen slapen met Gaby. Wat een geweldig stel. Zwemmen was ook van je favoriete bezigheden, gek genoeg was je daar niet top in, dus zwemvest aan en gaan vol passie. Helaas moest je te vroeg afgeven, 9 jaar lang was jij een groot deel van leven. Een hond die ik altijd zal koesteren, je bent niet meer uit te wissen, en ook binnen fokkersland was je bekend. Vele kinderen en kleinkinderen lopen er in Nederland en ver daar buiten. 
Dag lieve Monro je was een top hond.

Gaby  2002 - 2016

Gaby mijn trouwe meisje, volgzaam lief en betrouwbaar 13 jaar lang, altijd vrolijk en in voor een leuk spelletje. Zoals jij was daar wil je wel tien van. Een hond die niet opvalt, nooit moppert altijd vrolijk. Lekker los achter je aan huppelt. Echt super wijfie, gek op eten en vooral natuurlijk vers, dan was je echt haantje de voorste. Samen met Monro de groep in goede banen leiden, en daar was weinig voor nodig. Dag lieve meid, je wordt nog iedere gemist.

Jody  1992 - 2002
Jody is geboren in het jaar 1992, wanneer precies is helaas niet bekend. Ik kreeg je als troost omdat mijn Chowchow was overleden. Ik was heel blij met je, maar tegelijk ook een beetje bang, want ik wist niet zeker of je wel bij me zou passen. De eerste week werd ik helemaal gek van je. Als ik naar de keuken liep, begon je te piepen en als ik naar de wc ging, begon je te piepen. Je wou alleen maar bij me zijn, dan was het goed. Na een paar dagen begon het toch te wennen en langzamerhand begon ik van je te houden. Je was een teckel met een sterk karakter. Je wist precies hoe ik me voelde je kon je zo ongelovige goed aanpassen aan mij. Je zei woef op commando maar dan moest je wel wat lekkers hebben anders zei je echt niks. Je was ook zo verzot op Ameland. Je bent voor de eerste keer mee gegaan toen je een week of tien was. Je wist precies waar ons huisje stond. Een keer hadden we wat mot. Je bent toen weggelopen en kwam toen 's avond pas rond een uur of vier in nacht pas weer thuis met een stuk brood in je bek en gezicht van ben je al wat vriendelijker, anders ga ik er weer vandoor. Je was de baas in onze kennel tot de laatste dag aan toe, iedereen was wijs met je. En dat heb je helemaal bereikt door te bluffen. Je heb eigenlijk nooit hoeven vechten om het roedelhoofd te blijven. Nu word je taak overgenomen door Fabienne. Op 20 augustus 2002 heb ik je in moeten laten slapen, het kon niet meer. Je hebt vandaag nog lekker in tuin een groot gat gegraven en was alles nog oké, al had ik al een paar keer het vermoeden dat het niet helemaal in orde was. De hele avond heb je bij mij op de bank gelegen en je had het zo benauwd, ik kon het niet langer aanzien en we zijn naar de dierenarts gegaan. Daar ging je zo snel achter uit dat niet langer kon. Jody jij was de aanstichter van mijn Teckel gekte, door jou heb ik nu  Teckels. Je was en blijft het boegbeeld van mijn kennel. En vele fokkers zouden graag een nakomeling van je bezitten. Maar helaas is er maar één nakomeling en die heb ik, je zoon Billy Joe. Jody ik mis je nu al en het zal nog een hele tijd duren voor dat dat overgaat je was immers mijn maatje.

Billy Joe  1993 - 2008
Je was mijn tweede Teckel, uit mijn aller eerste gefokte nestje. 4 dames en een reutje. Jij was de enige die op een echte Teckel leek. Je zussen waren half Teckel half Dwergkees. En omdat je moeder zo blij met je was, hebben we je gehouden. Je was een eigenwijs lief mannetje, die mij heel goed aanvoelde. We waren onafscheidelijk, altijd samen. Vanaf dat je een week of tien was ging je mee naar Ameland. Tot afgelopen november ven je nog mee geweest. Hele stukken lopen zat er niet meer in. Af en toe een van de vrouwtjes het hof maken was je grote hobby, net als met de bal spelen. Samen met mij zingen, ja we konden er wat van. Soms ging je mee naar boven, lekker onder het dekbed. Bij het traplopen moest ik je aanmoedigen of je had hulp nodig zoals het laatste half jaar. Billy ik zal je ontzettend missen!

Farnaeshoj’s Red Rebel  2003 - 2010

Tja, woorden schieten soms te kort, als een hond als Rebel je ontvalt. En bij schrijven van deze tekst rollen de tranen over mijn wangen. Maar ook dit hoort bij het fokken en houden van honden, dit soort stukjes zou ik liever overslaan, maar helaas hoort  het bij het leven. Rebel s geboren in het mooie Denemarken. Ik had al eens een mooie Rode Teckel gezien bij een collega fokker in Denemarken en was er van overtuigd dat ik een Rode reu wilde en zijn naam moest Red Rebel zijn. Bijna twee jaar werd mijn geduld op de proef gesteld en toen was het zo ver; in het nestje waren twee rode reuen geboren en ik mocht een uitkiezen! Dus een camper gehuurd, volgeladen met familie en op naar Denemarken. Het was een mooi nest en de keuze was al gauw gemaakt, vanaf dat moment was Red Rebel een feit.
Ik kon niet wachten om hem op show te laten zien, was helemaal verliefd op zijn bone en mooie hoofd. Maar ik vroeg me altijd af wie nou wie showde, hij liep nooit keurig naast me maar altijd voor me van Kijk mij nou. Rebel heeft vele malen uitmuntend gelopen maar kreeg ook een G (Goed), ze konden zijn kleur toen niet altijd waarderen.

En dan dat karakter van hem, niet blaffen, super vrolijk, altijd blij maar voor de dames een echte macho. Als er gedekt moest worden, dan haalde hij alles uit de kast om alle aandacht naar hem toe te trekken. En dan werd er een beroep gedaan op ons geduld. Balletje halen, gasten begroeten, oh kijk daar ligt ook nog een stok! En dat ging zo maar door, tot ik de Teckeldame oppakte van genoeg nou, dan kon hij zo beteuterd kijken van Hallo er moest toch gedekt worden?! En dan was het zo klaar!